Ja hoor, het is dan eindelijk zover mijn eerste blog! Na veel afvragen of ik het wel of niet moet gaan doen heb ik nu toch eindelijk besloten om het WEL te doen. Dat is ook waar ik het over wil gaan hebben, hoe heb ik deze knoop doorgehakt en waarom?
Plezier
Op de basisschool vond ik het altijd heerlijk om stukjes te schrijven. Ik kan me nog een heel goed moment herinneren dat ik op de naschoolse opvang meedeed aan een gedichtenwedstrijd. Een klein meisje van ongeveer 8 jaar die had besloten dat ze deze wedstrijd wel even ging winnen. De hele middag heb ik aan mijn gedichtje gewerkt met tekening eromheen en al. Zoals ik die middag had besloten om te winnen had ik dat toen ook daadwerkelijk gedaan, en als prijs mocht ik mijn gedichtje toen voordragen aan de hele naschoolse. Superspannend natuurlijk. Mijn vader was zo trots op mij dat ik van hem aan zijn collega’s via de telefoon het gedichtje moest voorlezen. Dat was niets vergeleken de hele naschoolse natuurlijk, maar ik vond dat zo ongelofelijk leuk dat ik eigenlijk niet wilde stoppen.
Helaas stopte ik wel met schrijven, dit gebeurde toen ik naar de middelbare school ging. Vreselijk vond ik het om essays, verslagen en andere dingen voor school te schrijven. Van mij werd verwacht dat ik op een nette manier ging schrijven en daarbij natuurlijk dure woorden ging gebruiken. Al die keren dat ik dat deed werden mijn stukken alleen maar slechter, de docenten hadden meteen door dat dit helemaal niet bij mij paste. Er ontstond een probleem want mijn droge, botte manier van schrijven wilde ze niet hebben maar mijn nette, chique manier wilden ze ook niet hebben. Ik verloor mijn plezier in schrijven en stopte er dan ook mee. Hierdoor werd ik natuurlijk niet beter in schrijven, misschien zelfs wel alleen maar slechter.
Aan alles komt een einde en zo ook de middelbare school, het was tijd voor de volgende stap in mijn leven, de Universiteit. Het eerste jaar was ongelofelijk zwaar, maar ook zo ongelofelijk leuk, ik had mijn opleiding gevonden. Er was echter éen vak die me ongelofelijk zwaar viel, namelijk Rechtswetenschappelijk onderzoek. Hier werd van ons verwacht dat we twee verslagen inleverden. Het was bijna een jaar geleden dat ik daadwerkelijk wat had geschreven, hoe ging ik dit op een goede manier afronden? Uiteindelijk heb ik het vak afgerond met een 6,5 dus ik mag niet zeuren, maar het was wel te danken aan mijn docent, die me in mijn mening wel een beetje heeft gematst. Dit was het moment dat ik begon de spelen met de gedachte van een blog, uiteindelijk heef het bijna een half jaar geduurd voordat ik het ook daadwerkelijk gestart ben. Ik wilde het plezier van vroeger weer terugkrijgen.
Praktisch
Plezier betekent natuurlijk heel veel in het leven maar mijn drijfveer voor het beginnen van een blog was niet alleen plezier. Het verslag die ik zo slecht had gedaan was ook een wake up-call. Ik ben het schrijven totaal verleerd. Blijkbaar had het verslag echter niet een impact achter gelaten die groot genoeg was, ik besloot dat het me niet hoefde te boeien. Mijn punten waren binnen en als het aan mij lag ging ik nooit meer een wetenschappelijk onderzoek schrijven, mijn ambitie lag in de praktijk.
Maar ik zou deze blog nooit begonnen zijn als dat het einde van het verhaal was. Nee, ik kreeg nog een ander vak genaamd Goederenrecht. Misschien ken je het, misschien niet. Het heeft in principe niets met schrijven te maken. Totdat we halverwege het blok de opdracht kregen om een advies te schrijven voor een zogenaamde klant. Laten we maar zeggen dat deze afloop niet zo mooi was. Van de 25 punten die behaald konden worden had ik er 10. Het zat gewoon onder de helft. Nu wist ik dat mijn schrijven niet meer was wat het ooit geweest is maar dit was wel heel erg. Het pijnlijke was nog dat mijn docent groot gelijk had, ik verdiende niet meer voor de brief die ik had ingeleverd. Dat was nog niet eens het pijnlijkste, het pijnlijkste was deze realisatie: Het maakt niets uit dat ik de praktijk ambieer, je moet altijd brieven, adviezen en nog meer andere dingen schrijven. Op dit moment kon ik dat helemaal niet. Is het mogelijk om het voor elk te krijgen om weer te kunnen schrijven?
Toegankelijkheid
Het laatste doel van mijn blog is juridische leerstukken toegankelijker maken. Hoe vaak ik wel niet stukken online ben tegengekomen die met zulke moeilijke taal is opgeschreven dat er geen touw aan vast te knopen is. Dit geldt niet alleen online maar ook gewoon in boeken of tijdschriften, “we snappen het, je hebt gestudeerd kan je nu gewoon duidelijk zijn, please”. Mijn docenten zijn wel gewoon superduidelijk en als ik dit combineer met de superonduidelijke teksten die overal te vinden zijn denk ik dat het wel mogelijk is om er iets logisch van te maken. Laat ik het zo zeggen ik ga het in ieder geval proberen!
Conclusie
Dus waarom ben ik begonnen met mijn blog? Drie redenen eigenlijk. Ik wil plezier krijgen in het schrijven van stukken en misschien kunnen jullie daar ook wel plezier uithalen. De tweede reden is dat ik wil groeien in mijn schrijven. De laatste reden is het toegankelijk maken van het recht. Hopelijk vinden jullie het net zo leuk als dat ik het vind en tot de volgende keer 😉
Life as a Legally Blonde 